Lees maar een blogpost van de Zweedse onderzoeker Per Jensen, omgang het concept van dominantie, hoe te gebruiken, wat het betekent volgens onderzoek, en wat de gewone man erin stopt. Een vrij korte post, maar waarschijnlijk zo interessant. Ik dacht er in dit bericht een beetje over na.
Sommige van de honden die ik sinds de zomer heb ontmoet, zijn degenen die ik zou bellen “dominant”. Of, misschien liever (waarvan ik denk dat ik er ook over heb geschreven) dat ik van mening ben dat ze zeer hoge gedachten over zichzelf hebben, wat hen op zijn beurt de mogelijkheid geeft om grote integriteit te hebben en hun ruimte op te eisen (beide veronderstellingen veronderstellen een hele grote energiebel rond de hond), en ook het vermogen om een plek in een mens op te eisen.
Egon is het type hond. Ik beschouw hem als een behoorlijk hoge rang (dominant, als u nu liever die uitdrukking gebruikt), maar hij is niet dom. De Dalmatiër Sigge die hier vroeg in de herfst een paar keer was, is ook dat type hond. Ella was beslist dat type hond.
Maar daar ben ik ervaart Egon als een hoge rang, Ik was altijd onzeker over Ella. Ze wekte de indruk dominant te zijn, alleen vanwege zijn energie, haar intensiteit en de snelheid waarmee ze leefde. En uiteraard, tegenover sommige honden had ze een hoge rang, terwijl ze in haar omgang met andere honden zo belachelijk laf en onderdanig was.
Wat mij leidt naar het interessante in dit artikel. Per Jensen gelooft dat dominantie altijd plaatsvindt in een relatie, en daar heb ik zelf veel over nagedacht – opgelost in andere contexten. Voor ons om iets te kunnen zijn, we hebben een spiegelbeeld nodig dat bevestigt wat we zijn “is”, wat het ook is. Als een hond een hoge rang moet hebben / dominant moet zijn, er moet een andere hond zijn die het accepteert.
Maar daar Jensen is van mening dat alleen tussen honden dominantie / hoge rang bestaat, Ik denk waarschijnlijk dat het ook tussen mens en hond bestaat. Het is echter nodig, in het algemeen, een verandering in wat men vooral in het concept van dominantie stopt. Voor mij gaat dominantie niet over woede en gewelddadige uitbarstingen, maar over het vermogen om (een hond in dit geval) mij willen volgen en doen wat ik vraag.
ik denk ook, die ik ontelbare keren heb geprobeerd op deze blog, dat verschillende soorten honden verschillende soorten aanrakingen nodig hebben. Hoewel geen enkele hond lichamelijk of geestelijk misbruik verdient, er zijn honden die heel gemakkelijk te hanteren zijn en dus niet veel van hun mens vragen, maar er zijn ook honden die beduidend taaier zijn en een andere behandeling nodig hebben om optimaal te functioneren.
Nog een uitdrukking een te hoge rang of dominantie, Zoals ik het zie, is het vermogen om grenzen te stellen. Lilo is daar een goed voorbeeld van, vooral in het geval van andere honden. Nu is ze vrij recent begonnen goed te landen in wie ze is, als gezinshond (vergeleken met het fokken van teven op een puppymolen), dus ik denk niet dat we misschien de ultieme limiet hebben gezien van wie ze is. Tot nu toe zou ik niet zeggen dat ze dominant is, maar misschien een zogenaamde gelukkig ga geluk-hond met dominante neigingen!?
Ik koop rechtstreeks door Per Jensen's idee dat dominantie / rang iets is dat ontstaat in een relatie, en dat de basis hiervoor bestaat uit bijvoorbeeld zelfvertrouwen, zelfvertrouwen, hoge gedachten over zichzelf, mogelijkheid om af te bakenen enzovoort. Ik koop ook dat dit van persoon tot persoon kan verschillen, maar ik vermoed een hond die een goed zelfvertrouwen heeft enzovoort, heeft het ongeacht welke honden het tegenkomt. Dat is wanneer de mate van dit zelfvertrouwen, zelfvertrouwen, grens enzovoort, kan concurreren met de andere honden, omdat er ruimte is voor conflicten.
Denk zoals gewoonlijk mij dat dit zo misselijkmakend verdomd interessant is om over na te denken. Mijn plan is om hier zoveel kennis over op te doen dat ik eigenlijk alles kan doen wat met honden te maken heeft. En ik ben van plan het op dezelfde manier te doen als ik tot nu toe heb gedaan; door verschillende dingen te lezen, zie verschillende mensen praten (Youtube), maar vooral door de honden waar ik mee omga te observeren, en dan ben ik van plan een theorie / methode / filosofie samen te koken die voor mij werkt.
Het is voor anders denk ik dat alle anderen die hierin geïnteresseerd zijn op een dieper niveau dan ik denk dat gewone mensen doen, zou ook moeten doen. Een enkele filosofie als waarheid kopen is naar mijn mening bekrompen en iets te simpel, mannen ieder zijn eigen. 🙂
Binnen enkele dagen Ik dacht dat ik een post zou schrijven over verschillende vormen van leiderschap, omdat dat concept samen met dominantie zo gestigmatiseerd is. Ik zal beginnen bij mezelf en de honden die ik heb gehad en waar ik toegang toe heb, en dus dacht ik dat ik zou bespreken hoe een leiderschap eruit kan zien. Niet iedereen werkt op dezelfde manier, en daarom ziet de leiding er ook niet hetzelfde uit.
Geen van beide nodig vara fel, maar er zijn tenminste enkele dingen die volgens mij moeten worden opgenomen om een relatie met een hond te laten werken.