Ik heb er net een gezien klem met Larry Krohn op Youtube, en voelde me onmiddellijk gedwongen om het met mij te delen, evenals enkele gedachten erover. Het is een uitstekend voorbeeld van hoe ik met een hond wil communiceren(Met), en het is ook een manier van communiceren die de hond niet in verwarring brengt. Het is rechtdoor, helder en heel dicht bij de natuur.
Heb je gelezen al een hele tijd hier op de blog weet je dat ik geloof dat een natuurgetrouwe communicatie met een hond de voorkeur heeft boven trainen met gehaktballen of ander hondensnoep. Mijn persoonlijke mening is dat wij degenen zijn die ervoor hebben gekozen om de hond in ons leven te hebben, daarom is het onze taak om ons aan de hond aan te passen aan minstens zoveel als we hem nodig hebben om zich aan ons aan te passen. De eenvoudigste manier om dit te doen, is door te leren communiceren met de hond op een manier die de hond automatisch begrijpt.
Voor mij is deze clip is daar echt een geweldig voorbeeld van. U kunt precies bedenken wat u wilt als de hond in een kooi zit – het is niet de kooi die interessant is in deze clip. Wat interessant is, is het feit dat Larry Krohn de hond laat begrijpen dat het niet oké is om naar buiten te rennen, alleen omdat de deur opengaat, zonder op toestemming te wachten.
Dit is iets dat kan worden gedaan zonder een enkel woord uit te spreken. Wat nodig is, is wat ik gewoonlijk gerichte energie noem, een duidelijke lichaamstaal en een duidelijk doelbeeld. Er is meer nodig, maar ook niet.
I denk dit is waar we van verschillen, ik en iedereen die erop staat dat positieve bekrachtiging het enige is dat telt als het om honden gaat. Ik heb al eerder gezegd dat ik positieve bekrachtiging niet erg vind – Integendeel. Maar het is niet de enige methode die werkt, en voor mij persoonlijk voelt het oppervlakkig, hol en leeg. Het vereist te veel aanpassing en leren bij de hond om zich natuurlijk te voelen – voor mij.
ik geloof dat de relatie die we opbouwen met onze hond wordt beduidend dieper, intiemer en dichtbij, als we ons best doen om er op een hondachtige manier mee te communiceren. Namelijk; door onze energie, hoe we het leiden, door onze emoties te beheersen en ons van binnenuit op te bouwen zodat we duidelijk worden in onze lichaamstaal, dat we leren menen wat we zeggen, en zeggen wat we bedoelen. De hond kijkt dwars door ons heen, en als we tegen onszelf liegen in onze communicatie, raakt de hond in de war en weet hij niet hoe hij ons moet interpreteren.
Dit is overigens een van de belangrijkste redenen waarom ik denk dat ik beter ben met volwassen honden dan met puppy's. Een volwassen hond heeft al geleerd om te communiceren, en het is gemakkelijker te begrijpen. Een pup is ongetraind en goed opgeblazen, en het kost tijd voordat je begrijpt wat je wilt. Maar daar is de puppytijd voor; om van elkaar te leren, leer de puppy wat hij moet bedoelen – en dat is een van de redenen waarom het zo ongelooflijk praktisch kan zijn om een oudere hond bij je te hebben om te helpen.
ik denk niet dat ik ooit zal begrijpen hoe je er niet voor kunt kiezen om op deze manier met je hond te communiceren. En geloof me als ik dat zeg; dit heeft niets te maken met dominantie. Dit gaat uitsluitend en exclusief over hoe u moet communiceren en hoe u ervoor kunt kiezen om uzelf ten opzichte van uw hond te projecteren. Hier zit niets kwaads in, wreed, waardeloos of kwaadaardig. Het is een kwestie van jezelf verstaanbaar maken op een manier die zo dicht bij de manier van communiceren van de hond ligt, als mogelijk.